Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021

DNA damage in cancer development: special implications in viral oncogenesis

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Am J Cancer Res. 2021 Aug 15;11(8):3956-3979. eCollection 2021.

ABSTRACT

DNA lesions arise from a combination of physiological/metabolic sources and exogenous environmental influences. When left unrepaired, these alterations accumulate in the cells and can give rise to mutations that change the function of important proteins (i.e. tumor suppressors, oncoproteins), or cause chromosomal rearrangements (i.e. gene fusions) that also result in the deregulation of key cellular molecules. Progressive acquisition of such genetic changes promotes uncontrolled cell proliferation and evasion of cell death, and hence plays a key role in carcinogenesis. Another less-studied consequence of DNA damage accumulating in the host genome is the integration of oncogenic DNA viruses such as Human papillomavirus, Merkel cell polyomavirus, and Hepatitis B virus. This critical step of viral-induced carcinogenesis is thought to be particularly facilitated by DN A breaks in both viral and host genomes. Therefore, the impact of DNA damage on carcinogenesis is magnified in the case of such oncoviruses via the additional effect of increasing integration frequency. In this review, we briefly present the various endogenous and exogenous factors that cause different types of DNA damage. Next, we discuss the contribution of these lesions in cancer development. Finally, we examine the amplified effect of DNA damage in viral-induced oncogenesis and summarize the limited data existing in the literature related to DNA damage-induced viral integration. To conclude, additional research is needed to assess the DNA damage pathways involved in the transition from viral infection to cancer. Discovering that a certain DNA damaging agent increases the likelihood of viral integration will enable the development of prophylactic and therapeutic strategies designed specifically to prevent such integration, with an ultimate goal of reducing or eliminating these vi ral-induced malignancies.

PMID:34522461 | PMC:PMC8414375

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου