Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Antimicrobial resistance of Acinetobacter isolates

A 5-year surveillance on antimicrobial resistance of Acinetobacter isolates at a level-I trauma centre of India
Minu Kumari, Priyam Batra, Rajesh Malhotra, Purva Mathur

Journal of Laboratory Physicians 2019 11(1):34-38

INTRODUCTION: Acinetobacter spp. has emerged as a major cause of nosocomial outbreaks. Multiple antibiotic resistance is an important problem in Acinetobacter isolates in recent years. The aim of this study was to evaluate the rate of antimicrobial resistance and changes in resistance pattern over a period of 5 years (2012–2016) in Acinetobacter spp. isolated from trauma patients. MATERIALS AND METHODS: Acinetobacter spp. was identified by VITEK 2 and antibiotic susceptibility of isolates was investigated by disc-diffusion method and VITEK 2 automated system. Interpretation of susceptibility results was based on the Clinical and Laboratory Standards Institute guidelines. RESULTS: Out of the total 16,210 isolates obtained throughout the period of 5 years, Acinetobacter spp. accounted for 3744 (28.9%). Out of which, the species which was maximally isolated was Acinetobacter baumannii (98.5%), followed by Acinetobacter lwoffii (1.4%) and Acinetobacter hemolyticus (0.1%). The highest number of clinical isolates of Acinetobacter were recovered from neurosurgical ward (n = 1210), followed by the neurosurgical intensive care unit (ICU) (n = 1000) and surgical ICU (n = 948) and the most common sample of Acinetobacter isolation was from tracheal aspirate (37.1%), followed by wound swab (18.8%). The highest level of resistance was observed against ciprofloxacin (96%), followed by cefepime (95%), ceftazidime (95%), piperacillin (95%), and amikacin (92%). The trend of antibiotic resistance was found to be statistically significant (P < 0.001) for most of the antibiotics being tested such as amikacin and carbapenems. CONCLUSION: The high rate of antibiotic resistance of the Acinetobacter strains indicated that there is an urgent need for controlled antibiotic usage and appliance of hospital infection control measures. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου