Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Multidrug-resistant Acinetobacter septicemia in neonates

: A study from a teaching hospital of Northern India
Asifa Nazir

Journal of Laboratory Physicians 2019 11(1):23-28

BACKGROUND: Acinetobacter species are typical nosocomial pathogens causing infections and high mortality, almost exclusively in compromised hospitalized patients. Acinetobacter sp. are intrinsically less susceptible to antibiotics and have propensity to acquire resistance. Multidrug-resistant (MDR) Acinetobacter sp. blood infection in the neonatal intensive care unit patients create a great problem in hospital settings. AIMS: A prospective data analysis was performed over a one year period of all neonates admitted with sepsis who developed Acinetobacter infection and their antibiotic susceptibility pattern was carried out. MATERIALS AND METHODS: Blood samples of infected neonates were collected aseptically and cases of Acinetobacter septicemia were identified. Speciation of Acinetobacter species was done. Various risk factors were identified and their drug-sensitivity test was performed. RESULTS: The incidence of neonatal septicemia due to Acinetobacter species was 13.7% (49/357). Predominant species isolated was Acinetobacter baumannii (98%). The major symptoms were lethargy and poor feeding. The major signs were tachypnea, intercostal retraction, and respiratory distress. The major fetal risk factors were low birth weight and prematurity. High degree of resistance was observed to the various antibiotics used. Majority of the isolates (95.9%) were MDR while 93.68% were resistant to carbapenems as well as extensively drug resistant. However, all the strains were sensitive to colistin. CONCLUSION: MDR Acinetobacter septicemia in neonatal patients is becoming alarmingly frequent and is associated with significant mortality and morbidity. Therefore, rational antibiotic use is mandatory along with an effective infection control policy in neonatal intensive care areas of each hospital to control Acinetobacter infection and improve outcome. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου