Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Impact of subspecialty training on management of laryngopharyngeal reflux: results of a worldwide survey

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Eur Arch Otorhinolaryngol. 2021 Feb 27. doi: 10.1007/s00405-021-06710-y. Online ahead of print.

ABSTRACT

OBJECTIVE: To study the management of laryngopharyngeal reflux (LPR) among the subspecialties of practicing otolaryngology-head and neck surgeons and their trainees.

METHODS: A survey was sent to over 8000 otolaryngologists (OTOHNS) over 65 countries, utilizing membership lists of participating otolaryngological societies. The outcomes were answers to questions regarding LPR knowledge and practice patterns, and included queries about its definition, prevalence, clinical presentation, diagnosis, and treatment.

RESULTS: Of the 824 respondents, 658 practiced in one specific otolaryngologic subspecialty. The symptoms and findings thought to be the most related to LPR varied significantly between subspecialists. Extra-laryngeal findings were considered less by laryngologists while more experienced OTOHNS did not often conside r digestive complaints. Compared with colleagues, otologists, rhinologists and laryngologists were less aware of the involvement of LPR in otological, rhinological and laryngological disorders, respectively. Irrespective of subspecialty, OTOHNS consider symptoms and signs and a positive response to empirical therapeutic trial to establish a LPR diagnosis. Awareness regarding the usefulness of impedance pH-studies is low in all groups. The therapeutic approach significantly varies between groups, although all were in agreement for the treatment duration. The management of non-responder patients demonstrated significant differences among laryngologists who performed additional examinations. The majority of participants (37.1%) admitted to being less than knowledgeable about LPR management.

CONCLUSIONS: LPR knowledge and management vary significantly across otolaryngology subspecialties. International guidelines on LPR management appear necessary to improve knowledge and manageme nt of LPR across all subspecialties of otolaryngology.

PMID:33638681 | DOI:10.1007/s00405-021-06710-y

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου