Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 11 Μαΐου 2021

Skull base repair following endonasal pituitary and skull base tumour resection: a systematic review

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Pituitary. 2021 May 10. doi: 10.1007/s11102-021-01145-4. Online ahead of print.

ABSTRACT

PURPOSE: Postoperative cerebrospinal fluid rhinorrhoea (CSFR) remains a frequent complication of endonasal approaches to pituitary and skull base tumours. Watertight skull base reconstruction is important in preventing CSFR. We sought to systematically review the current literature of available skull base repair techniques.

METHODS: Pubmed and Embase databases were searched for studies (2000-2020) that (a) reported on the endonasal resection of pituitary and skull base tumours, (b) focussed on skull base repair techniques and/or postoperative CSFR risk factors, and (c) included CSFR data. Roles, advantages and disadvantages of each repair method were detailed. Random-effects meta-analyses were performed where possible.

RESULTS: 193 studies were included. Repair methods were categorised based on function and anatomical level. There was absolute heterogeneity in repair methods used, with no independent studies sharing the same repair protocol. Techniques most commonly used for low CSFR risk cases were fat grafts, fascia lata grafts and synthetic grafts. For cases with higher CSFR risk, multilayer regimes were utilized with vascularized flaps, gasket sealing and lumbar drains. Lumbar drain use for high CSFR risk cases was supported by a randomised study (Oxford CEBM: Grade B recommendation), but otherwise there was limited high-level evidence. Pooled CSFR incidence by approach was 3.7% (CI 3-4.5%) for transsphenoidal, 9% (CI 7.2-11.3%) for expanded endonasal, and 5.3% (CI 3.4-7%) for studies describing both. Further meaningful meta-analyses of repair methods were not performed due to significant repair protocol heterogeneity.

CONCLUSIONS: Modern reconstructive protocols are heterogeneous and there is limited evidence to suggest the optimal repair technique after pituitary and skull base tumour resection. Further studi es are needed to guide practice.

PMID:33973152 | DOI:10.1007/s11102-021-01145-4

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου