Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Chemical characterization of PM 2.5 collected from a rural coastal island of the Bay of Bengal (Bhola, Bangladesh)

Abstract

This work focuses on the chemical characterization of fine aerosol particles (PM2.5) collected from a rural remote island of the Bay of Bengal (Bhola, Bangladesh) from April to August, 2013. PM2.5 particle-loaded filters were analyzed for organic carbon (OC), elemental carbon (EC), water-soluble ions, and selected saccharides (levoglucosan, mannosan, galactosan, arabitol, and mannitol). The average PM2.5 mass was 15.0 ± 6.9 μg m−3. Organic carbon and elemental carbon comprised roughly half of the analyzed components. Organic carbon was the predominant contributor to total carbon (TC) and accounting for about 28% of PM2.5 mass. Secondary organic carbon (SOC) was inferred to be ~ 26% of OC. The sum of ions comprised ~ 27% of PM2.5 mass. The contribution of sea salt aerosol was smaller than expected for a sea-near site (17%), and very high chloride depletion was observed (78%). NssSO42− was a dominant ionic component with an average concentration of 2.0 μg m−3 followed by Na+, NH4+, and nssCa2+. The average concentration of arabitol and mannitol was 0.11 and 0.14 μg m−3, respectively, while levoglucosan and its stereoisomers (mannosan and galactosan) were bellow detection limit. NH4+/SO42− equivalent ratio was 0.30 ± 0.13 indicating that secondary inorganic aerosol is not the main source of SO42−. Enrichment factor (EF) analysis showed that SO42− and NO3− were enriched in atmospheric particles compared to sea aerosol and soil indicating their anthropogenic origin. Higher OC/EC ratio (3.70 ± 0.88) was a good indicator of the secondary organic compounds formation. Other ratios (OC/EC, K+/EC, nssSO42−/EC) and correlation analysis suggested mixed sources for carbonaceous components. Arabitol and mannitol both showed strong correlation with EC having R 2 value 0.89 and 0.95, respectively. Air mass trajectories analysis showed that concentrations of soil and anthropogenic species were lower for air masses originating from the sea (May–August) and were higher when air came from land (April).



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2ngPJED
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)