Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

IJERPH, Vol. 15, Pages 43: Disparities in Non-Fatal Health Outcomes in Pediatric General Trauma Studies

IJERPH, Vol. 15, Pages 43: Disparities in Non-Fatal Health Outcomes in Pediatric General Trauma Studies

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph15010043

Authors: Shanthi Ameratunga Jacqueline Ramke Nicki Jackson Sandar Tin Tin Belinda Gabbe

When prevention efforts fail, injured children require high-quality health services to support their recovery. Disparities in non-fatal injury outcomes, an indicator of health-care quality, have received minimal attention. We evaluated the extent to which general trauma follow-up studies published in the peer-reviewed scientific literature provide evidence of socially patterned inequities in health, functional or disability outcomes ≥4 weeks after childhood injuries. Using a systematic search, we identified 27 eligible cohort studies from 13 high-income countries. We examined the extent to which the reported health outcomes varied across the PROGRESS criteria: place of residence, race/ethnicity, occupation, gender/sex, religion, socio-economic status, and social capital. The available evidence on differential outcomes is limited as many studies were compromised by selection or retention biases that reduced the participation of children from demographic groups at increased risk of adverse outcomes, or the analyses mainly focused on variations in outcomes by sex. Given the limited research evidence, we recommend greater attention to systematic collection and reporting of non-fatal injury outcomes disaggregated by socio-demographic indicators in order to identify disparities where these exist and inform equity-focused interventions promoting the recovery of injured children.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2pJA5CT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου