Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

IJERPH, Vol. 15, Pages 52: Antibiotic Resistance of Acinetobacter spp. Isolates from the River Danube: Susceptibility Stays High

IJERPH, Vol. 15, Pages 52: Antibiotic Resistance of Acinetobacter spp. Isolates from the River Danube: Susceptibility Stays High

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph15010052

Authors: Clemens Kittinger Alexander Kirschner Michaela Lipp Rita Baumert Franz Mascher Andreas Farnleitner Gernot Zarfel

Acinetobacter spp. occur naturally in many different habitats, including food, soil, and surface waters. In clinical settings, Acinetobacter poses an increasing health problem, causing infections with limited to no antibiotic therapeutic options left. The presence of human generated multidrug resistant strains is well documented but the extent to how widely they are distributed within the Acinetobacter population is unknown. In this study, Acinetobacter spp. were isolated from water samples at 14 sites of the whole course of the river Danube. Susceptibility testing was carried out for 14 clinically relevant antibiotics from six different antibiotic classes. Isolates showing a carbapenem resistance phenotype were screened with PCR and sequencing for the underlying resistance mechanism of carbapenem resistance. From the Danube river water, 262 Acinetobacter were isolated, the most common species was Acinetobacter baumannii with 135 isolates. Carbapenem and multiresistant isolates were rare but one isolate could be found which was only susceptible to colistin. The genetic background of carbapenem resistance was mostly based on typical Acinetobacter OXA enzymes but also on VIM-2. The population of Acinetobacter (baumannii and non-baumannii) revealed a significant proportion of human-generated antibiotic resistance and multiresistance, but the majority of the isolates stayed susceptible to most of the tested antibiotics.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2CbGQTD

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου