Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Reduction of N-nitrosodimethylamine formation from ranitidine by ozonation preceding chloramination: influencing factors and mechanisms

Abstract

Formation of toxic N-nitrosodimethylamine (NDMA) by chloramination of ranitidine, a drug to block histamine, was still an ongoing issue and posed a risk to human health. In this study, the effect of ozonation prior to chloramination on NDMA formation and the transformation pathway were determined. Influencing factors, including ozone dosages, pH, hydroxyl radical scavenger, bromide, and NOM, were studied. The results demonstrated that small ozone dosage (0.5 mg/L) could effectively control NDMA formation from subsequent chloramination (from 40 to 0.8%). The NDMA molar conversion was not only influenced by pH but also by ozone dosages at various pre-ozonation pH (reached the highest value of 5% at pH 8 with 0.5 mg/L O3 but decreased with the increasing pH with 1 mg/L O3). The NDMA molar yield by chloramination of ranitidine without pre-ozonation was reduced by the presence of bromide ion due to the decomposition of disinfectant. However, due to the formation of brominated intermediate substances (i.e., dimethylamine (DMA), dimethyl-aminomethyl furfuryl alcohol (DFUR)) with higher NDMA molar yield than their parent substances, more NDMA was formed than that without bromide ion upon ozonation. Natural organic matter (NOM) and hydroxyl radical scavenger (tert-butyl alcohol, tBA) enhanced NDMA generation because of the competition of ozone and more ranitidine left. The NDMA reduction mechanism by pre-ozonation during chloramination of ranitidine may be due to the production of oxidation products with less NDMA yield (such as DMA) than parent compound. Based on the result of Q-TOF and GC-MS/MS analysis, three possible transformation pathways were proposed. Different influences of oxidation conditions and water quality parameters suggest that strategies to reduce NDMA formation should vary with drinking water sources and choose optimal ozone dosage.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2HTzLqj

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου