Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2021

Risk of surgical site infection in hand trauma, and the impact of the SARS-CoV-2 pandemic: A cohort study

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2021 Jul 2:S1748-6815(21)00351-X. doi: 10.1016/j.bjps.2021.06.016. Online ahead of print.

ABSTRACT

BACKGROUND: Despite the ubiquity of hand trauma, there remains insufficient published data to reliably inform these patients of surgical site infection (SSI) risk. We describe the risk of SSI in a single-centre cohort of patients with hand trauma, with an analysis of the impact of the coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic.

METHODS: Retrospective data collection of consecutive patients who underwent surgery for hand and wrist trauma in a single plastic surgery centre over two, three-month periods. Demographic, injury and operative details, alongside prophylactic antibiotic use, were recorded. Burn injuries and wounds infected at presentation were excluded. Presence of SSI at 30 days (90 days if a surgical implant was used) was assessed.

RESULTS: Overall, 556 patients - 'Pre-COVID-19' (n = 3 10) and 'During COVID-19' (n = 246) - were included. Risk of SSI was 3.6% in the aggregated cohort. Female patients were more likely to develop an SSI, even when adjusted for their greater prevalence of bite aetiologies (adj OR 2.5; 95% CI, 1.00-6.37 and p < 0.05). The absolute risk of SSI in the 'Pre-COVID-19' group was 2.3% and 5.3% in the 'During COVID-19' group. The relative risk of developing an SSI in the 'During COVID-19' group was 2.34 (95% CI, 0.95-5.78 and p = 0.06). Baseline characteristics were equivalent between the two groups.

CONCLUSION: The risk of SSI in hand trauma is the same as the nationally estimated risk for all surgeries; 3-5%. Changes in presentation and practice associated with the first wave of the COVID-19 pandemic did not appear to alter the risk of SSI in patients undergoing surgery for hand trauma.

PMID:34303636 | DOI:10.1016/j.bjps.2021.06.016

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου