Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022

Sternocleidomastoid Muscle Transfer for Treatment of Longstanding Facial Paralysis: Long-term Outcomes and Complications

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

In Vivo. 2022 Jan-Feb;36(1):501-509. doi: 10.21873/invivo.12731.

ABSTRACT

BACKGROUND/AIM: The use of sternocleidomastoid muscle (SCM) flap for facial reanimation was established in the 1980s by the senior author of this paper. We aimed to analyze long-term outcome and complications of this procedure.

PATIENTS AND METHODS: We conducted a retrospective chart review of all patients undergoing SCM reanimation for longstanding facial palsy between January 2009 and December 2015. Patients with follow-up longer than 12 months (range=12-96) were included in the study. Facial muscle function was evaluated before and at each follow-up after the surgery with the House-Brackmann (HB) scale-facial nerve grading system and Facegram analysis. Donor site morbidity and overall complication rates were documented and analyzed.

RESULTS: Forty-two patients aged 18-66 years (mean age=37) with a mean duration of facial palsy of 5 years (range=2-4 8) met the inclusion criteria. The HB score 2 years after surgery improved significantly (p<0.05) in comparison to the pre-operative condition (3.6 vs. 4.7). Twelve months after surgery, oral commissure excursion improved by mean 8.95 mm. No flap necrosis occurred, nor compromise of neck and shoulder function despite an obvious contour defect in the SCM donor site. None of the patients presented head posture or movement issues.

CONCLUSION: The SCM flap transfer is a reliable and effective procedure to achieve moderate improvement of the oral commissure excursion using a local method with moderate donor site morbidity. It can be regarded as a valuable option for dynamic facial reanimation in case of longstanding facial palsy.

PMID:34972755 | DOI:10.21873/invivo.12731
View on the web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)