Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022

Outcomes of Periodontal therapy in Rheumatoid Arthritis: the OPERA feasibility randomised trial

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Periodontitis is independently associated with rheumatoid arthritis (RA); however, there are limited data on whether periodontal treatment improves overall RA disease activity. We conducted a pilot feasibility randomised controlled clinical trial to test whether intensive periodontal therapy reduces RA disease activity in patients with active RA and periodontitis.

Methods

The following inclusion criteria were applied: patients with RA and periodontitis, aged 18+, stable on treatment with DMARDs for ≥ 3 months, disease activity score (DAS28) ≥3.2, and DAS28 >5.1 only if patient unwilling to take biologics. Participants meeting the inclusion criteria were randomised to immediate intensive periodontal therapy or to delayed therapy (control group) administered by a dental hygienist in a secondary care setting. Data were collected at baseline, 3 and 6 months of follow-up. Participants randomised to the control group (delayed therapy) received the standard of care for the duration of the trial, including oral hygiene instructions delivered by a dental hygienist, and the same periodontal therapy as the intervention group after study completion (i.e., 6 months after randomisation). The periodontal inflammation surface area (PISA) was calculated using clinical attachment loss, periodontal probing pocket depth and bleeding on probing. Cumulative pro bing depth was also measured. We examined the effect of periodontal therapy on periodontal outcomes and on clinical markers of disease activity in RA, as measured by the DAS28-CRP score and musculoskeletal ultrasound grey scale and power Doppler scores.

Results

A total of 649 patients with RA were invited to participate in the study. Of these, 296 (46%) RA patients consented to participate in the screening visit. A sample of 201 were assessed for eligibility, of whom 41 (20%) did not meet RA inclusion criteria and 100 (50%) did not meet periodontal disease (PD) criteria. Amongst 60 (30%) eligible participants, 30 were randomised to immediate periodontal therapy and 30 were allocated to the control group. The loss to follow-up was 18% at the end of the trial. There were no major differences with regards to baseline characteristics between groups. Periodontal therapy was associated with reduced periodontal inflamed surface area, cumulative probing depths, RA disease activity scores and ultrasound scores over the course of the trial. There was no change in clinical attachment loss.

Conclusions

Overall, the trial was feasible and acceptable to study participants. Recruitment and satisfactory retention into a randomised controlled trial on the effect of periodontal treatment on RA patients is possible, albeit challenging. In this feasibility study of patients with RA and periodontitis, periodontal treatment resulted in significant improvements in periodontal disease outcomes and overall RA disease activity, although complete resolution of periodontal inflammation was difficult to achieve in some cases.

This article is protected by copyright. All rights reserved.

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου