Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Long-term dynamic characterization of aeolian desertification in northwest Shanxi, China

Abstract

Northwest Shanxi is located on the farming-pastoral ecotone of northern China, where aeolian desertification is one of the most serious environmental and socioeconomic issues. The remote sensing image and geostatistical approach were implemented to estimate aeolian desertified land (ADL) dynamic variations from 1975 to 2015. Results showed that the ADL covered 11,685.21 km2 (82.29%) of the study area in 2015, the majority of which was classified as a light or moderate degree. The area of ADL gradually expanded at an increasing rate of 87.37 km2 a−1 during the 1975–2000 periods. More specifically, the area of ADL has increased by 1259.23 km2 from 1975 to 1990 and by 924.96 km2 from 1990 to 2000, respectively. In contrast, spatial transfer of ADL areas has dwindled by 2365.85 km2 with a net decrease of 157.72 km2 a−1, and the mitigated areas of aeolian desertification were 10,602.24 km2 between 2000 and 2015. During the past 40 years, the gravity center of ADL migrated to southeast until 2000 and moved northwest in 2000–2015. From 1975 to 2000, the migration distance of severe ADL was the largest, migrated toward the northwest by 19.03 km in 1975–1990 and by 20.16 km in 1990–2000, respectively. From 2000 to 2015, the migration distance of light ADL was the largest, 27.54 km migrated to the northwest. Aeolian desertification rapidly expanded from 1975 to 2000 under the combination of climate change and intensive human activities. Since the year of 2000, ecological engineering strategy initiated by the governments has been the dominant contributor to the aeolian desertification severity reversal. Aeolian desertification prevention is a complicated process. Both the central and local government should play a critical role in the rehabilitation of ADL in the long term.



from Environmental Medicine via xlomafota13 on Inoreader http://ift.tt/2rFllCs
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου