Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Regulation of engineered nanomaterials: current challenges, insights and future directions

Abstract

Substantial production and wide applications of engineered nanomaterials (ENMs) have raised concerns over their potential influences on the environment and humans. However, regulations of products containing ENMs are scarce, even in countries with the greatest volume of ENMs produced, such as the United States and China. After a comprehensive review of life cycles of ENMs, five major challenges to regulators posed by ENMs are proposed in this review: (a) ENMs exhibit variable physicochemical characteristics, which makes them difficult for regulators to establish regulatory definition; (b) Due to diverse sources and transport pathways for ENMs, it is difficult to monitor or predict their fates in the environment; (c) There is a lack of reliable techniques for quantifying exposures to ENMs; (d) Because of diverse intrinsic properties of ENMs and dynamic environmental conditions, it is difficult to predict bioavailability of ENMs on wildlife and the environment; and (e) There are knowledge gaps in toxicity and toxic mechanisms of ENMs from which to predict their hazards. These challenges are all related to issues in conventional assessments of risks that regulators rely on. To address the fast-growing nanotechnology market with limited resources, four ENMs (nanoparticles of Ag, TiO2, ZnO and Fe2O3) have been prioritized for research. Compulsory reporting schemes (registration and labelling) for commercial products containing ENMs should be adopted. Moreover, to accommodate their potential risks in time, an integrative use of quantitative structure-activity relationship and adverse outcome pathway (QSAR-AOP), together with qualitative alternatives to conventional risk assessment are proposed as tools for decision making of regulators.



from Environmental Medicine via xlomafota13 on Inoreader http://ift.tt/2rXhZJt
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου