Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

IJERPH, Vol. 14, Pages 1152: Antibiotic Self-Medication among Non-Medical University Students in Punjab, Pakistan: A Cross-Sectional Survey

IJERPH, Vol. 14, Pages 1152: Antibiotic Self-Medication among Non-Medical University Students in Punjab, Pakistan: A Cross-Sectional Survey

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph14101152

Authors: Ali Gillani Wenjing Ji Waqar Hussain Ali Imran Jie Chang Caijun Yang Yu Fang

Background: Antibiotic resistance is a global threat. Scarce knowledge about safe and appropriate antibiotic use is coupled with frequent self-administration, e.g., in China. This repeated self-medication poses potential risk in terms of antibiotic resistance. Low-resource countries are facing an elevated burden of antibiotic self-medication as compared to developed ones. Thus, this study focused on evaluating the pervasiveness of antibiotic self-medication in 3 universities of Southern Punjab, Pakistan. Methods: We conducted a descriptive cross-sectional survey in three government sector universities of Southern Punjab, Pakistan. The study was carried out with self-administered paper-based questionnaires. Data was analyzed using SPSS version 18.0 (IBM, Chicago, IL, USA). Results: Seven hundred twenty-seven students out of 750 (response rate 97%) with a mean age ± SD of 23.0 ± 3.4 years agreed to participate in the study. The proportion of females was slightly greater (52%) compared with males (48%), and almost one-third of the respondents (36%) were in their 2nd year of university. Out of the total, 58.3% practiced self-medication in the preceding six months, and 326 (45%) confirmed the use of antibiotics. Metronidazole was the most frequently self-medicated antibiotic (48%). Out of the total, 72% demonstrated awareness regarding the side effects of antibiotics. Diarrhea was the well-known adverse effect (38%). Forty-three percent affirmed having antibiotic resistance knowledge, and 30% knew that the irregular use of antibiotics would lead to increased antibiotic resistance. Conclusion: Despite having ample awareness of the adverse antibiotic reactions, self-medication among the university students was high and antibiotic resistance was a fairly unknown term.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2woA9XI

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου