Publication date: December 2017
Source:Atmospheric Environment, Volume 170
Author(s): Zijian Zhao, Yuxuan Wang
The West Pacific subtropical high (WPSH), as one of the most important components of the East Asian summer monsoon (EASM), is the key synoptic-scale circulation pattern influencing summertime precipitation and atmospheric conditions in China. Here we investigate the impacts of the WPSH on surface ozone daily variability over eastern China, using observations from recently established network of ozone monitors and meteorology reanalysis data during summer (June, July, August; JJA) 2014–2016 with a focus on 2014. An empirical orthogonal function (EOF) analysis of daily ozone variations reveals that the dominating eigenvector (EOF1), which contributes a quarter (25.2%) to the total variances, is a marked north-south contrast. This pattern is temporally well correlated (r = −0.66, p < 0.01) with daily anomalies of a normalized WPSH intensity index (WPSH-I). Spatially, the WPSH-I and ozone correlation is positive in North China (NC) but negative in South China (SC), which well correlates with the ozone EOF1 pattern showing the same north-south contrast (r = −0.86, p < 0.01). These associations suggest the dominant component of surface ozone daily variability in eastern China is linked with the variability of the WPSH intensity in that a stronger WPSH leads to a decrease of surface ozone over SC but an increase over NC and vice versa. This is because a stronger WPSH enhances southwesterly transport of moisture into SC, creating such conditions not conducive for ozone formation as higher RH, more cloudiness and precipitation, less UV radiation, and lower temperature. Meanwhile, as most of the rainfall due to the enhanced southwesterly transport of moisture occurs in SC, water vapor is largely depleted in the air masses transported towards NC, creating dry and sunny conditions over NC under a strong WPSH, thereby promoting ozone formation.
from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2lmpdZj
Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου