Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

UPTAKE AND DISSIPATION OF NEONICOTINOID RESIDUES IN NECTAR AND FOLIAGE OF SYSTEMICALLY–TREATED WOODY LANDSCAPE PLANTS

Abstract

Systemic neonicotinoid insecticides used in urban arboriculture could pose a risk to bees and other pollinators foraging on treated plants. We measured uptake and dissipation of soil–applied imidacloprid and dinotefuran in nectar and leaves of two woody plant species, a broadleaf evergreen tree (Ilex × attenuata) and a deciduous shrub (Clethra alnifolia) to assess concentrations to which pollinators and pests might be exposed in landscape settings. Three application timings, autumn (post–bloom), spring (pre–bloom), or summer (early post–bloom), were evaluated to see if taking advantage of differences in the neonicotinoids' systemic mobility and persistence might enable pest control while minimizing transference into nectar. Nectar and tissue samples were collected from in–ground plants and analyzed for residues by HPLC–MS/MS in two successive years. Concentrations found in nectar following autumn or spring applications ranged from 166–515 ng/g for imidacloprid, and from 70–1235 ng/gg for dinotefuran, depending on plant and timing. These residues exceed concentrations shown in to adversely affect individual and colony–level traits of bees. Summer application mitigated concentrations of imidacloprid (8–31 ng/g), but not dinotefuran (235–1191 ng/g), in nectar. Our data suggest that dinotefuran may be more persistent than is generally believed. Implications for integrated pest and pollinator management in urban landscapes are discussed. This article is protected by copyright. All rights reserved



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2hiCsWx

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου