Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018

Toxicokinetics of cadmium in Palaemon varians postlarvae under waterborne and/or dietary exposure

Abstract

The present study assessed cadmium uptake and depuration rates in the euryhaline estuarine shrimp Palaemon varians under different exposure routes. Postlarval shrimp were exposed for four days under different exposure routes; through contaminated water, contaminated diet and a two-way exposure scenario where both contaminated water + diet were used. After exposure, postlarval shrimp were transferred to a clean medium and fed a non-contaminated diet for 96 h. Bioaccumulation via the different exposure routes was modeled with a standard first-order one-compartment toxicokinetics model and one with an additional parameter reflecting an inert fraction or storage compartment. The simultaneous two-way exposure (through water and diet) resulted in accumulation being almost twice as high as the sum of the individual exposure routes, thus indicating that accumulation from multiple routes may be more than additive. Cadmium uptake from water was faster than uptake from food maintained for 48 h at that same cadmium concentration. Shrimp were unable to eliminate cadmium from their body, showing no depuration during 96 h after exposure via different routes, thus suggesting that a longer depuration period is needed. Model comparisons did not provide a significantly better fit when the model included the presence of an inert fraction. The present study highlights the importance of assessing accumulation using multiple exposure routes compared to individual ones, as the latter may underestimate bioaccumulation. This article is protected by copyright. All rights reserved



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2DTn7VE

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου