Effective management of biofilm-related oral infectious diseases is a global challenge. Oral biofilm presents increased resistance to antimicrobial agents and elevated virulence compared with planktonic bacteria. Antimicrobial agents, such as chlorhexidine, have proven effective in the disruption/inhibition of oral biofilm. However, the challenge of precisely and continuously eliminating the specific pathogens without disturbing the microbial ecology still exists, which is a major factor in determining the virulence of a multispecies microbial consortium and the consequent development of oral infectious diseases. Therefore, several novel approaches are being developed to inhibit biofilm virulence without necessarily inducing microbial dysbiosis of the oral cavity. Nanoparticles, such as pH-responsive enzyme-mimic nanoparticles, have been developed to specifically target the acidic niches within the oral biofilm where tooth demineralization readily occurs, in effect controlling dental caries. Quaternary ammonium salts (QAS) such as dimethylaminododecyl methacrylate (DMADDM), when incorporated into dental adhesives or resin composite, have also shown excellent and durable antimicrobial activity and thus could effectively inhibit the occurrence of secondary caries. In addition, custom-designed small molecules, natural products and their derivatives, as well as basic amino acids such as arginine, have demonstrated ecological effects by modulating the virulence of the oral biofilm without universally killing the commensal bacteria, indicating a promising approach to the management of oral infectious diseases such as dental caries and periodontal diseases. This article aims to introduce these novel approaches that have shown potential in the control of oral biofilm. These methods may be utilized in the near future to effectively promote the clinical management of oral infectious diseases and thus benefit oral health.
from ! Human Diseases via Alexandros G.Sfakianakis on Inoreader http://bit.ly/2VlEpnJ
Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.
Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018
Novel Approaches to the Control of Oral Microbial Biofilms
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου