Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

Chair-stand exercise improves post-stroke dysphagia.

ola Kala shared this article with you from Inoreader
Icon for Wiley Related Articles

Chair-stand exercise improves post-stroke dysphagia.

Geriatr Gerontol Int. 2020 Oct;20(10):885-891

Authors: Yoshimura Y, Wakabayashi H, Nagano F, Bise T, Shimazu S, Shiraishi A

Abstract
AIM: To elucidate the effects of whole-body exercise on clinical outcomes, including dysphagia status, between stroke patients with dysphagia who are undergoing convalescent rehabilitation.
METHODS: This retrospective cohort study included consecutive patients with post-stroke dysphagia in a rehabilitation hospital in Japan between 2016 and 2018. Dysphagia was defined as a Food Intake Level Scale (FILS) score <7. Participants were asked to perform a repeated chair-stand exercise as a whole-body exercise in addition to the convalescence rehabilitation program. Study outcomes included the FILS score and presence of dysphagia at discharge, the Functional Independence Measure-motor (FIM-motor) score and length of stay. Multivariate analyses were used to determine whether the frequency of daily chair-stand exercise was independently associated with study outcomes, after adjusting for potential confounders; P < 0.05 was considered statistically significant.
RESULTS: Of the 637 patients admitted, 148 stroke patients with dysphagia (mean age 72.7 years; 48.6% men) were included in the final analysis dataset. The median daily frequency of repeated chair-stand exercise was 36 (12-65). In multivariate analyses, the frequency of chair-stand exercise was independently associated with the FILS score at discharge (β = 0.231, P = 0.015), the presence of dysphagia at discharge (odds ratio: 0.982, P = 0.035), FIM-motor at discharge (β = 0.205, P = 0.008) and its gain (β = 0.237, P = 0.013), and length of hospital stay (β = -0.042, P < 0.001).
CONCLUSIONS: Chair-stand exercise is associated with preferable clinical outcomes, including dysphagia status, activities of daily living and length of hospital stay, in stroke patients with dysphagia. Post-stroke dysphagia rehabilitation should include whole-body exercises in addition to conventional rehabilitation programs. Geriatr Gerontol Int 2020; 20: 885-891.

PMID: 32772455 [PubMed - indexed for MEDLINE]
View on the web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)