Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021

Prospective study of clinical characteristics of melanoma patients with retinopathy caused by a high-dose interferon α-2b

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader
imageRetinopathy is a rare side effect of interferon α-2b treatment. The goal of this study was to prospectively investigate the clinical characteristics of Chinese patients with melanomas who developed retinopathy following high doses of interferon α-2b (HD-IFN) therapy. The study included 56 melanoma stage I–III patients that were treated with HD-IFN. Fourty-three patients developed HD-IFN-induced retinopathies. Forty-three melanoma patients (76%) developed retinopathy after being treated with HD-IFN. Among these patients, 49% had cotton–wool spots, 19% had retinal hemorrhage, and 30% had retinal hemorrhage. The me dian time of occurrence of retinopathy was 4 weeks after treatment, and the median time of duration was 4 weeks. No patient showed other symptoms except one who had blurred vision. A comparison of clinical characteristics (age, gender, primary site, stage, and ulceration) and laboratory examinations (white blood cell and platelet counts, hemoglobin, serum lactate dehydrogenase, alanine transaminase, aspartate aminotransferase, triiodothyronine, thyroxine, thyroid-stimulating hormone, and lipid) between the HD-IFN-induced retinopathy patients and nonretinopathy patients did not show any significant differences (P > 0.05). Although all patients that developed retinopathy had diabetes or hypertension, an equal percentage of patients were without retinopathy had diabetes or hypertension. HD-IFN therapy in patients with melanomas may induce mild retinopathy. Our results; however, do not necessarily suggest to discontinue the HD-IFN treatment because retinopathy is a reversible disorder.
View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου