Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

Blinatumomab overcomes poor prognostic impact of measurable residual disease in pediatric high‐risk first relapse B‐cell precursor acute lymphoblastic leukemia

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Blinatumomab, a CD3/CD19 BiTE® (bispecific T cell engager) molecule, was superior to high-risk third course consolidation chemotherapy (HC3) in prolonging event-free survival (EFS) in children with high-risk first relapse B-cell precursor acute lymphoblastic leukemia (B-ALL). Here, we report results from a post hoc measurable residual disease (MRD) analysis of this phase 3 study (NCT02393859).

Procedure

Children >28 days and <18 years with high-risk first-relapse B-ALL in cytomorphological complete remission (M1 marrow, <5% blasts) or with M2 marrow (≥5% and <25% blasts) after induction and two cycles of high-risk consolidation chemotherapy (baseline) were enrolled in this trial. Patients received one cycle of blinatumomab (15 μg/m2/day, 4 weeks, continuous intravenous infusion) or HC3. The primary endpoint was EFS. In this post hoc analysis, patients with MRD <10–4 by PCR were grouped as having positive but not quantifiable (pbnq) or undetectable disease.

Results

A higher proportion of patients with MRD <10–4 had undetectable versus pbnq disease after blinatumomab (day 29) than after HC3 (p = 0.0367). Of the 22 patients with MRD ≥10–4 at baseline who achieved MRD remission after blinatumomab, 20 (91%) achieved MRD <10–4 remission by day 15. Patients treated with blinatumomab had improved EFS and overall survival compared with those treated with HC3 independent of end-of-induction or baseline (end-of-second consolidation) MRD levels.

Conclusions

Blinatumomab was more efficacious than HC3 regardless of MRD status before treatment. These data support the role of blinatumomab in inducing deep MRD remission, negating the poor prognostic value of MRD.

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου