Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 27 Απριλίου 2022

The intrinsic and microenvironmental features of diffuse midline glioma; implications for the development of effective immunotherapeutic treatment strategies

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Diffuse midline glioma (DMG), including those of the brainstem (diffuse intrinsic pontine glioma), are pediatric tumors of the central nervous system (CNS). Recognized as the most lethal of all childhood cancers, palliative radiotherapy remains the only proven treatment option, however, even for those that respond, survival is only temporarily extended. DMG harbor an immunologically 'cold' tumor microenvironment (TME) with few infiltrating immune cells. The mechanisms underpinning the cold TME are not well understood. Low expression levels of immune checkpoint proteins, including PD-1, PD-L1 and CTLA-4, are recurring features of DMG and likely contribute to the lack of response to immune checkpoint inhibitors (ICIs). The unique epigenetic signatures (including stem cell-like methylation patterns), a low tumor mutational burden, and recurring somatic mutations (H3K27M, TP53, ACVR1, MYC and PIK3CA), possibly play a role in the reduced efficacy of traditional immunotherapies. Therefore, to circumvent the lack of efficacy thus far seen for the use of ICIs, adoptive cell transfer (including chimeric antigen receptor T cells) and the use of oncolytic viruses, are currently being evaluated for the treatment of DMG. It remains an absolute imperative that we improve our understanding of DMG's intrinsic and TME features if patients are to realize the potential benefits offered by these sophisticated treatments. Herein, we summarize the limitations of immunotherapeutic approaches, highlight the emerging safety and clinical efficacy shown for sophisticated cell-based therapies, as well as the evolving knowledge underpinning the DMG-immune axis, to guide in the development of immunotherapies that we hope will improve outcomes.
View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου