Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2022

Sapovirus infections in an Australian community-based healthy birth cohort during the first 2-years of life

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

cid_ogimage.png

Abstract
Background
Sapovirus is an important cause of acute gastroenteritis (AGE) in young children. However, knowledge gaps remain in community settings. We investigated the epidemiology, disease characteristics and healthcare use associated with sapovirus infections in Australian children during their first 2-years of life.
Methods
Children in the Brisbane-based Observational Research in Childhood Infectious Diseases birth cohort provided daily gastrointestin al symptoms (vomiting/loose stools), weekly stool swabs, and healthcare data until age 2-years. Swabs were batch-tested for sapovirus using real-time polymerase chain reaction assays. Incidence rates and estimates of associations were calculated.
Results
Overall, 158 children returned 11,124 swabs. There were 192 sapovirus infection episodes. The incidence rate (IR) in the first 2-years of life was 0.89 episodes per child-year (95% confidence interval [CI] 0.76–1.05), the symptomatic IR was 0.26 episodes per child-year (95%CI 0.17–0.37). Age ≥6-months, the fall season and childcare attendance, increased disease incidence significantly. Fifty-four (30%) of the 180 infections with linked symptom diaries were symptomatic, with 72% recording vomiting and 48% diarrhea. Prior infection reduced risk of further infections (adjusted hazard risk 0.70; 95%CI 0.54–0.81) in the study period. Viral loads were higher and viral shedding duration was longer in symptomatic than asymp tomatic children. Twenty-three (43%) symptomatic episodes required healthcare, including six emergency department presentations and two hospitalizations.
Conclusion
Sapovirus infections are common in Australian children aged 6–23 months. Efforts to reduce childhood AGE after the global rollout of rotavirus vaccines should include sapovirus where estimates of its incidence in communities will be crucial.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου