Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

IJERPH, Vol. 14, Pages 1131: Self-Certified Sickness Absence among Young Municipal Employees—Changes from 2002 to 2016 and Occupational Class Differences

IJERPH, Vol. 14, Pages 1131: Self-Certified Sickness Absence among Young Municipal Employees—Changes from 2002 to 2016 and Occupational Class Differences

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph14101131

Authors: Hilla Sumanen Olli Pietiläinen Minna Mänty

We examined changes in self-certified, one-to-three day sickness absence (SA) among young employees from 2002 to 2016 and the magnitude of occupational class differences during that period. All 18–34-year-old employees of the City of Helsinki, Finland were included (2002–2016, n = ~11,725 per year). Employer's personnel and SA registers were used. Occupational class was categorized to four groups. Changes in self-certified SA from 2002 to 2016 were analyzed with Joinpoint regression and the magnitudes of occupational class differences were estimated with the relative index of inequality (RII). Most of the trends first increased and turned to decrease in 2007/2010. Managers and professionals had the least amount of SA, but steadily increasing trends were observed among men. Self-certified SA followed only partially the typical socioeconomic gradient, as routine non-manuals had the highest levels of SA. The magnitude of occupational class differences in self-certified SA was stable during the study period only among women. Self-certified SA and occupational class differences have increased in recent years among men in the lower occupational classes. Socioeconomic differences exist in self-certified SA among young employees, but gradient is only partial. Overall, high amounts of self-certified SA especially in the lower occupational classes require further studies and preventive measures.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2fntCFL

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου