Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

N -Acetyl- l -cysteine protects thyroid cells against DNA damage induced by external and internal irradiation

Abstract

We evaluated the effect of the antioxidant N-acetyl-l-cysteine (NAC) on the levels of reactive oxygen species (ROS), DNA double strand breaks (DSB) and micronuclei (MN) induced by internal and external irradiation using a rat thyroid cell line PCCL3. In internal irradiation experiments, ROS and DSB levels increased immediately after 131I addition and then gradually declined, resulting in very high levels of MN at 24 and 48 h. NAC administration both pre- and also post-131I addition suppressed ROS, DSB and MN. In external irradiation experiments with a low dose (0.5 Gy), ROS and DSB increased shortly and could be prevented by NAC administration pre-, but not post-irradiation. In contrast, external irradiation with a high dose (5 Gy) increased ROS and DSB in a bimodal way: ROS and DSB levels increased immediately after irradiation, quickly returned to the basal levels and gradually rose again after >24 h. The second phase was in parallel with an increase in 4-hydroxy-2-nonenal. The number of MN induced by the second wave of ROS/DSB elevations was much higher than that by the first peak. In this situation, NAC administered pre- and post-irradiation comparably suppressed MN induced by a delayed ROS elevation. In conclusion, a prolonged ROS increase during internal irradiation and a delayed ROS increase after external irradiation with a high dose caused serious DNA damage, which were efficiently prevented by NAC. Thus, NAC administration even both after internal or external irradiation prevents ROS increase and eventual DNA damage.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2vZbDLq
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)