Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

Dilution Destabilizes Engineered Ligand-Coated Nanoparticles in Aqueous Suspensions

Abstract

It is commonly true that a diluted colloidal suspension is more stable over time than a concentrated one, because dilution reduces collision rates of the particles, therefore delays formation of aggregates. However, this generalization does not apply for some engineered ligand-coated nanoparticles (NPs). We observed the opposite relationship between stability and concentration of NPs. We tested four different types of NPs; CdSe-11-mercaptoundecanoic acid, CdTe-polyelectrolytes, Ag-citrate, and Ag- polyvinylpirrolidone. The results showed that dilution alone induced aggregation and subsequent sedimentation of the NPs that were originally monodispersed at very high concentrations. Increased dilution caused NPs to progressively become unstable in the suspensions. The extent of the dilution impact on the stability of NPs is different for different types of NPs. We hypothesize that the unavoidable decrease in free ligand concentration in the aqueous phase following dilution causes detachment of ligands from the suspended NP cores. The ligands attached to NP core surfaces must generally approach exchange equilibrium with free ligands in the aqueous phase, therefore ligand detachment and destabilization are expected consequences of dilution. More studies are necessary to test this hypothesis. Because the stability of NPs determines their physicochemical and kinetic behavior including toxicity, dilution induced instability needs to be understood to realistically predict the behavior of engineered ligand-coated nanoparticles in aqueous systems. This article is protected by copyright. All rights reserved



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader http://ift.tt/2nbVOzA

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου