Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

Non-covalent hitchhiking on endogenous carriers as a protraction mechanism for antiviral macromolecular prodrugs

Publication date: Available online 12 December 2018

Source: Journal of Controlled Release

Author(s): Camilla Kaas Frich, Franziska Krüger, Raoul Walther, Cecilie Domar, Anna H.F. Andersen, Anne Tvilum, Frederik Dagnæs-Hansen, Paul W. Denton, Martin Tolstrup, Søren R. Paludan, Jan Münch, Alexander N. Zelikin

Abstract

Albumin is a highly successful tool of drug delivery providing drastically extended body and blood residence time for the associated cargo, but it only traffics single drug copies at a time. In turn, macromolecular prodrugs (MP) are advantaged in carrying a high drug payload but offering only a modest extension of residence time to the conjugated drugs. In this work, we engineer MP to contain terminal groups that bind to albumin via non-covalent association and reveal that this facile measure affords a significant protraction for the associated polymers. This methodology is applied to MP of acyclovir, a successful drug against herpes simplex virus infection but with poor pharmacokinetics. Resulting albumin-affine MP were efficacious agents against herpes simplex virus type 2 (HSV-2) both in vitro and in vivo. In the latter case, sub-cutaneous administration of MP resulted in local (vaginal) antiviral effects and a systemic protection. Presented benefits of non-covalent association with albumin are readily transferrable to a wide variety of MP in development for drug delivery as anticancer, anti-inflammatory, and anti-viral measures.

Graphical abstract

Unlabelled Image



from ! Human Diseases via Alexandros G.Sfakianakis on Inoreader https://ift.tt/2Pz3PtL
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)