Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

The Role of fMRI in the Assessment of Neuroplasticity in MS: A Systematic Review

Neuroplasticity, which is the ability of the brain to adapt to internal and external environmental changes, physiologically occurs during growth and in response to damage. The brain's response to damage is of particular interest in multiple sclerosis, a chronic disease characterized by inflammatory and neurodegenerative damage to the central nervous system. Functional MRI (fMRI) is a tool that allows functional changes related to the disease and to its evolution to be studied in vivo. Several studies have shown that abnormal brain recruitment during the execution of a task starts in the early phases of multiple sclerosis. The increased functional activation during a specific task observed has been interpreted mainly as a mechanism of adaptive plasticity designed to contrast the increase in tissue damage. More recent fMRI studies, which have focused on the activity of brain regions at rest, have yielded nonunivocal results, suggesting that changes in functional brain connections represent mechanisms of either adaptive or maladaptive plasticity. The few longitudinal studies available to date on disease evolution have also yielded discrepant results that are likely to depend on the clinical features considered and the length of the follow-up. Lastly, fMRI has been used in interventional studies to investigate plastic changes induced by pharmacological therapy or rehabilitation, though whether such changes represent a surrogate of neuroplasticity remains unclear. The aim of this paper is to systematically review the existing literature in order to provide an overall description of both the neuroplastic process itself and the evolution in the use of fMRI techniques as a means of assessing neuroplasticity. The quantitative and qualitative approach adopted here ensures an objective analysis of published, peer-reviewed research and yields an overview of up-to-date knowledge.

from ! Human Diseases via Alexandros G.Sfakianakis on Inoreader http://bit.ly/2SsZWZN

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου