Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Spatiotemporal changes of the phagosomal proteome in dendritic cells in response to LPS stimulation [Research]

Dendritic cells (DCs) are professional phagocytes that use innate sensing and phagocytosis to internalize and degrade self as well as foreign material, such as pathogenic bacteria, within phagosomes. These intracellular compartments are equipped to generate antigenic peptides that serve as source for antigen presentation to T cells initiating adaptive immune responses. The phagosomal proteome of DCs is only partially studied, in particular in response to inflammatory cues, and is highly dynamic as it changes during phagosome maturation, when phagosomes sequentially interact with endosomes and lysosomes. In addition, the activation status of the phagocyte can modulate the phagosomal composition and is able to shape phagosomal functions.

In this study, we determined spatiotemporal changes of the proteome of DC phagosomes during their maturation and compared resting and lipopolysaccharide (LPS)-stimulated bone marrow-derived DCs by label-free, quantitative mass spectrometry. Ovalbumin-coupled latex beads were used as phagocytosis model system and revealed that LPS-treated DCs show decreased recruitment of proteins involved in phagosome maturation, such as subunits of the vacuolar proton ATPase, cathepsin B, D, S and RAB7. In contrast, those phagosomes were characterized by an increased recruitment of proteins involved in antigen cross-presentation, e.g. different subunits of MHC I molecules, the proteasome and tapasin, confirming the observed increase in cross-presentation efficacy in those cells. Furthermore, several proteins were identified that were not previously associated with phagosomal functions. Hierarchical clustering of phagosomal proteins demonstrated that their acquisition to DC phagosomes is not only dependent on the duration of phagosome maturation but also on the activation state of DCs. Thus, our study provides a comprehensive overview of how DCs alter their phagosome composition in response to LPS, which has profound impact on the initiation of efficient immune responses.



from ! Human Diseases via Alexandros G.Sfakianakis on Inoreader https://ift.tt/2TdUf5B

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου