Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

The effect of severe and moderate hypoxia on exercise at a fixed level of perceived exertion

Abstract

Purpose

The purpose of this study was to determine the primary cues regulating perceived effort and exercise performance using a fixed-RPE protocol in severe and moderate hypoxia.

Methods

Eight male participants (26 ± 6 years, 76.3 ± 8.6 kg, 178.5 ± 3.6 cm, 51.4 ± 8.0 mL kg− 1 min− 1 \(\dot {V}\) O2max) completed three exercise trials in environmental conditions of severe hypoxia (FIO2 0.114), moderate hypoxia (FIO2 0.152), and normoxia (FIO2 0.202). They were instructed to continually adjust their power output to maintain a perceived effort (RPE) of 16, exercising until power output declined to 80% of the peak 30-s power output achieved.

Results

Exercise time was reduced (severe hypoxia 428 ± 210 s; moderate hypoxia 1044 ± 384 s; normoxia 1550 ± 590 s) according to a reduction in FIO2 (P < 0.05). The rate of oxygen desaturation during the first 3 min of exercise was accelerated in severe hypoxia (− 5.3 ± 2.8% min− 1) relative to moderate hypoxia (− 2.5 ± 1.0% min− 1) and normoxia (− 0.7 ± 0.3% min− 1). Muscle tissue oxygenation did not differ between conditions (P > 0.05). Minute ventilation increased at a faster rate according to a decrease in FIO2 (severe hypoxia 27.6 ± 6.6; moderate hypoxia 21.8 ± 3.9; normoxia 17.3 ± 3.9 L min− 1). Moderate-to-strong correlations were identified between breathing frequency (r = − 0.718, P < 0.001), blood oxygen saturation (r = 0.611, P = 0.002), and exercise performance.

Conclusions

The primary cues for determining perceived effort relate to progressive arterial hypoxemia and increases in ventilation.



https://ift.tt/2XsKpfi
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)