Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020

Concurrent Dexamethasone Limits the Clinical Benefit of Immune Checkpoint Blockade in Glioblastoma

Cancer shared this article with you from Inoreader
Purpose:

Dexamethasone, a uniquely potent corticosteroid, is frequently administered to patients with brain tumors to decrease tumor-associated edema, but limited data exist describing how dexamethasone affects the immune system systemically and intratumorally in patients with glioblastoma (GBM), particularly in the context of immunotherapy.

Experimental Design:

We evaluated the dose-dependent effects of dexamethasone when administered with programmed cell death 1 (PD-1) blockade and/or radiotherapy in immunocompetent C57BL/6 mice with syngeneic GL261 and CT-2A GBM tumors. Clinically, the effect of dexamethasone on survival was evaluated in 181 patients with isocitrate dehydrogenase (IDH) wild-type GBM treated with PD-(L)1 blockade, with adjustment for relevant prognostic factors.

Results:

Despite the inherent responsiveness of GL261 to immune checkpoint blockade, concurrent dexamethasone administration with anti–PD-1 therapy reduced survival in a dose-dependent m anner. Concurrent dexamethasone also abrogated survival following anti–PD-1 therapy with or without radiotherapy in immune-resistant CT-2A models. Dexamethasone decreased T-lymphocyte numbers by increasing apoptosis, in addition to decreasing lymphocyte functional capacity. Myeloid and natural killer cell populations were also generally reduced by dexamethasone. Thus, dexamethasone appears to negatively affect both adaptive and innate immune responses. As a clinical correlate, a retrospective analysis of 181 consecutive patients with IDH wild-type GBM treated with PD-(L)1 blockade revealed poorer survival among those on baseline dexamethasone. Upon multivariable adjustment with relevant prognostic factors, baseline dexamethasone administration was the strongest predictor of poor survival [reference, no dexamethasone; <2 mg HR, 2.16; 95% confidence interval (CI), 1.30–3.68; P = 0.003 and ≥2 mg HR, 1.97; 95% CI, 1.23–3.16; P = 0.005].

Conclusions:

Our pre clinical and clinical data indicate that concurrent dexamethasone therapy may be detrimental to immunotherapeutic approaches for patients with GBM.

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου