Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Feasibility of a hearing screening programme using DPOAEs in 3-year-old children in South Auckland.

xloma.fota.13 shared this article with you from Inoreader
Related Articles

Feasibility of a hearing screening programme using DPOAEs in 3-year-old children in South Auckland.

Int J Pediatr Otorhinolaryngol. 2020 Nov 18;:110510

Authors: Su E, Leung JH, Morton RP, Dickinson LJ, Vandal AC, Balisa NB, Purdy SC

Abstract
OBJECTIVES: In New Zealand (NZ), permanent hearing loss is associated with higher levels of socioeconomic deprivation, and is more prevalent amongst Māori and Pacific than NZ European children. Many of these hearing losses are detected through newborn hearing screening, however there is a need to screen children again later, to look for childhood hearing losses that are either late-onset, progressive, or acquired. This study evaluated the feasibility of implementing an objective screening protocol that includes otoscopy, distortion product otoacoustic emission screening (DPOAEs), and tympanometry. It also evaluated the feasibility of using Early Learning Centres (ELCs) to contact families, recruit, and test 3-year-old children from an area of high socioeconomic deprivation in Auckland, New Zealand.
METHODS: Sixty-one 3-year-old children were recruited from ELCs within the Counties Manukau District Health Board (CMDHB) region which services the geographical area of South Auckland. The first part of the screening protocol consisted of otoscopy, DPOAEs, and tympanometry. Children identified with hearing loss and/or middle ear problems were either referred directly to Otolaryngology/Audiology at the local hospital or invited back for a re-screen 4-8 weeks later. Children who were referred from the screening were followed up to track and document their subsequent clinical pathway through the public health system.
RESULTS: Mean overall time for the screening protocol was 4.1 minutes. The combination of otoscopy, DPOAEs, and tympanometry was well accepted by the 3-year-old children. DPOAE amplitude and signal-to-noise ratio results significantly differentiated between different tympanometry results, providing support for this combination of measures to accurately screen for hearing loss and/or middle ear disease. Thirty-eight of the 61 children (62%) passed the screening protocol. Of the remaining 23 children, five were referred to the hospital after not passing the screening, but following more in-depth audiological testing, were discharged with normal hearing. Six children referred to the hospital were diagnosed with varying degrees of conductive hearing loss, and two of the six received grommet insertion surgery. The remaining 12 children who were referred to the hospital were lost to follow-up, highlighting challenges for the families to successfully navigate the current public health system.
CONCLUSION: This study demonstrates that identifying hearing loss and ear disease in 3-year-old children in the pre-school setting is feasible. A number of barriers were identified in the current health system that contribute to a large proportion of children referred with suspected hearing loss and ear disease being unsuccessful in accessing Otolaryngology/Audiology clinical care through the local hospital.

PMID: 33248714 [PubMed - as supplied by publisher]

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου