Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021

Pseudocarcinomatous Squamous Hyperplasia Involving Bone: A Diagnostic Pitfall Mimicking Squamous Cell Carcinoma

ola Kala shared this article with you from Inoreader
imageBackground: Pseudocarcinomatous squamous hyperplasia (PSH) within the bone is uncommon and closely mimics well-differentiated squamous cell carcinoma (SCC). It arises from cutaneous or mucosal surfaces and grows directly into the bone. This study analyzes a large series of PSH and discusses the clinicopathologic features that facilitate its distinction from SCC. Design: Cases were identified from the surgical pathology files between 1985 and 2020. Results: The 31 cases included 21 males, 9 females, 1 unknown sex; who were 20 to 87 years old (average: 59 y). Sites included mandible—17, maxilla—5, toes—4, and 1 case from finger, femur, tibia, ischium, and unknown. Fourteen patients had a history of SCC, 13 treated with resection and chemoradiation and developed infected osteoradionecrosis, 4—medication-related osteonecrosis, 3—peripheral vascular disease, and diabetes mellitus, 3—trauma, 3—osteomyelitis, 3—unknown, and 1—hematologic malignancy. All cases exhibited severe osteomyelitis and nests of reactive keratinizing squamous epithelium that matured towards the bone surface, lacked significant atypia, or mitotic activity but permeated the medullary cavity. Patients with previous SCC developed PSH after 2 months to 8 years (average: 4 y). Nineteen of 30 patients had follow-up (2 to 48 mo, average: 17 mo); 6 patients experienced repeated debridements over 2 months to 1 year; no patient developed SCC. Conclusions: PSH involving bone is infrequent, complicates severe osteomyelitis, and is often therapy related. The clinical findings are usually not concerning for malignancy, however, the histologic findings are an important diagnostic pitfall because they mimic SCC.
View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου