Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021

Management of Pediatric Graves Disease: A Review

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

pubmed-meta-image.png

JAMA Otolaryngol Head Neck Surg. 2021 Oct 14. doi: 10.1001/jamaoto.2021.2715. Online ahead of print.

ABSTRACT

IMPORTANCE: The incidence of Graves disease (GD) is rising in children, and adequate care of these patients requires a multidisciplinary approach. Whether patients are seen in the context of endocrinology, nuclear medicine, or surgery, it is important to know the nuances of the therapeutic options in children.

OBSERVATIONS: Given the rarity of GD in children, it is important to rec ognize its various clinical presenting signs and symptoms, as well as the tests that may be important for diagnosis. The diagnosis is typically suspected clinically and then confirmed biochemically. Imaging tests, including thyroid ultrasonography and/or nuclear scintigraphy, may also be used as indicated during care. It is important to understand the indications for and interpretation of laboratory and imaging tools so that a diagnosis is made efficiently and unnecessary tests are not ordered. Clinicians should be well-versed in treatment options to appropriately counsel families. There are specific scenarios in which medical therapy, radioactive iodine therapy, or surgery should be offered.

CONCLUSIONS AND RELEVANCE: The diagnosis and treatment of pediatric patients with GD requires a multidisciplinary approach, involving pediatric specialists in the fields of endocrinology, ophthalmology, radiology, nuclear medicine, and surgery/otolaryngology. Antithyroid drugs are typical ly the first-line treatment, but sustained remission rates with medical management are low in the pediatric population. Consequently, definitive treatment is often necessary, either with radioactive iodine or with surgery, ideally performed by experienced, high-volume pediatric experts. Specific clinical characteristics, such as patients younger than 5 years or the presence of a thyroid nodule, may make surgery the optimal treatment for certain patients.

PMID:34647991 | DOI:10.1001/jamaoto.2021.2715
View on the web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)