Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021

Posterior fossa decompression for children with Chiari I malformation and hydrocephalus

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Childs Nerv Syst. 2021 Oct 20. doi: 10.1007/s00381-021-05377-4. Online ahead of print.

ABSTRACT

INTRODUCTION: Chiari I malformation (CMI) and hydrocephalus often coexist, with no clear understanding of the cause-and-effect relationship. In the absence of other associated etiologies, the traditional teaching has been to treat the hydrocephalus first, partly to minimize the risk of cerebrospinal fluid (CSF) leak from CMI decompression in the setting of elevated ICP. We describe a series of consecutive pediatric patients with CMI and hydrocephalus, the majority of whom were managed with posterior fossa decompression.

METHODS: A retrospective review was conducted on consecutive children who presented to the senior author with both hydrocephalus and CMI, with emphasis on rationale for and outcomes of surgical intervention, including the need for additional surgery.

RESULTS: There were 14 patients aged 2 weeks to 16 years (median 2 year s) who presented with Chiari I and hydrocephalus. Four of these underwent posterior fossa decompression without duraplasty (PFD) as first-line therapy (one of whom eventually required duraplasty), 7 had PFD with duraplasty (PFDD), 1 received a ventriculoperitoneal shunt (VPS), and two had endoscopic third ventriculostomy (ETV). Of the 11 who had PFD/D, 9 (90%) had significant symptom improvement/resolution, 7 (55%) showed decrease in ventricle size, and 1 (10%) required VPS placement for persistent hydrocephalus. Both ETV patients improved clinically, and 1 showed decrease in ventricle size. There were no pseudomeningoceles, infections, or neurological deficits. One CSF leak occurred after an ETV and was successfully treated with wound revision.

CONCLUSION: In patients with both CMI and hydrocephalus, treating the CMI first in an effort to avoid a shunt can be safe and effective. In this series, PFDD in the setting of hydrocephalus did not result in CSF leak or pseudomeningoce le. While limited by a small sample size, these data support a causative relationship between CMI and hydrocephalus.

PMID:34671850 | DOI:10.1007/s00381-021-05377-4

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου