Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2022

Factors associated with limitation of care after fatal injury

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
imageBACKGROUND There is variability in end-of-life care of trauma patients. Many survive resuscitation but die after limitation of care (LoC). This study investigated LoC at a level I center. METHODS Adult trauma deaths between January 2016 and June 2020 were reviewed. Patients were stratified into "full code" versus any LoC (i.e., do not resuscitate, no escalation, or withdrawal of care) and by timing to LoC. Emergency department and "brain" deaths were excluded. Unadjusted logistic regression and Cox proportional hazards were used for analyses. Results include n (%) and odds ratios (ORs) with 95% confidence intervals (CIs), with α = 0.05. RESULTS A total of 173 patients were included; 15 patients (8%) died full code and 158 (91%) died after LoC. Seventy-seven patients (48%) underwent incremental LoC. Age (OR, 1.05; 95% CI, 1.02–1.08; p = 0.0010) and female sex (OR, 3.71; 95% CI, 1.01–13.64; p = 0.0487) increased the odds of LoC; number of anatomic injuries (OR, 0.91; 95% CI, 0.85–0.98; p = 0.0146), chest injuries (Abbreviated Injury Scale [AIS] score chest, >3) (OR, 0.02; 95% CI, 0.01–0.26; p = 0.0021), extremity injury (AIS score, >3) (OR, 0.08; 95% CI, 0.01–0.64; p = 0.0170), and hospital complications equal to 1 (OR, 0.21; 95% CI, 0.06–0.78; p = 0.0201) or ≥2 (OR, 0.19; 95% CI, 0.04–0.87; p = 0.0319) decreased the odds of LoC. For those having LoC, final limitations were implemented in
View on Web
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)