Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 29 Μαΐου 2022

Molecular basis for avirulence of spontaneous variants of Porphyromonas gingivalis: genomic analysis of strains W50, BE1 and BR1

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

The periodontal pathogen Porphyromonas gingivalis is genetically heterogeneous. However, the spontaneous generation of phenotypically different sub-strains has also been reported. McKee (McKee et al., 1988) cultured P. gingivalis W50 in a chemostat during investigations into the growth and properties of this bacterium. Cell viability, on blood agar plates, revealed two types of non-pigmenting variants, W50 Beige (BE1) and W50 Brown (BR1) in samples grown in a high haemin medium after day 7 and the population of these variants increased to approximately 25% of the total counts by day 21. W50, BE1 and BR1 had phenotypic alterations in pigmentation, reduced protease activity and haemagglutination, and susceptibility to complement killing. Furthermore, the variants exhibited significant attenuation in a mouse model of virulence. Other investigators showed that in BE1, the predominant extracellular Arg-gingipain was RgpB, and no reaction with an A-LPS specific MAb 1B 5 (Collinson et al., 1998; Slaney et al., 2006). In order to determine the genetic basis for these phenotypic properties we performed hybrid DNA sequence long reads using Oxford Nanopore, and the short paired-end DNA sequence reads of Illumina Hiseq platforms to generate closed circular genomes of the parent and variants. Comparative analysis indicated loss of intact kgp in the 20 kb region of the hagA-kgp locus in the two variants BE1 and BR1. Deletions in hagA led to smaller open reading frames in the variants, and BR1 had incurred a major chromosomal DNA inversion. Additional minor changes to the genomes of both variants were also observed. Given the importance of Kgp and HagA to protease activity and haemagglutination respectively in this bacterium, genomic changes at this locus may account for most of the phenotypic alterations of the variants. The homologous and repetitive nature of hagA and kgp, and the features at the inverted jun ctions are indicative of specific and stable homologous recombination events which may underlie the genetic heterogeneity of this species.

This article is protected by copyright. All rights reserved

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου