Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2023

Endoscopic Multiport Approach for Exenteration of the Infratemporal Fossa

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Endoscopic Multiport Approach for Exenteration of the Infratemporal Fossa

New minimally endoscopic multiport approach to infratemporal fossa. Step-by-step cadaveric dissection.


Objective

To demonstrate anatomic relationships pertinent to the endoscopic multiport approach to the infratemporal fossa (ITF). Discuss advantages and limitations of each individual approach.

Study Design

Cadaveric study.

Methods

Endoscopic and endoscopic-assisted endonasal transpterygoid, sublabial transmaxillary, endoscopic transorbital, and endoscopic transoral approaches to accessing the ITF were completed in five silicone-injected fresh cadaveric specimens (10 sides) with the assistance of 0, 30, and 450 rods-lens endoscopes. Image guidance was used to confirm and document the anatomical relationships encountered in each approach.

Results

The endonasal endoscopic transpterygoid approach provides better visualization and more direct exposure to median structures. Endoscopic-assisted sublabial transmaxillary approach enhances the field of exposure, angle of attack, and ease of instrumentation to the lateral part of the ITF. Endoscopic-assisted transorbital approach via the inferior orbital fissure provided cephalic and anterior access. Endoscopic-assisted transoral approach complements the access to lesions extending inferior to the hard palate or far lateral to the mandibular condyle.

Conclusions

A combination of minimal access infratemporal approaches can provide adequate exposure of the entire ITF while avoiding some of the morbidity associated with open approaches.

Level of Evidence

NA Laryngoscope, 2023

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου