Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2023

Key Modifiable Factors in Community Participation among Adults with Lower-Limb Amputation

AlexandrosSfakianakis shared this article with you from Inoreader
Objective To identify factors that may predict community participation among adults with lower-limb amputation (LLA). Design This study is a secondary analysis of a cross-sectional dataset, including 126 community-dwelling adults, ≥1 year after unilateral transfemoral- (n = 44; mean age = 59 ± 14 years) or transtibial-level amputation (n = 82; mean age = 59 ± 14 years) seen in an outpatient limb loss clinic. Participation was assessed with the Community Integration Questionnaire (CIQ). Factors, i.e., demographics, comorbidities, prosthesis-use per the Houghton Scale, Socket Comfort Score, assistive device use, falls history, and activity level per General Practice Physical Activity Questionnaire were evaluated. Moreover, balance-confidence per the Activities-Specific Balance Confidence Scale, mobility per the Locomotor Capabilities Index, fast and self-selected gait speed per 10-meter Walk Tests, and functional mobility via Timed Up and Go, were also included. Results Community participation was correlated with several factors (p ≤ 0.050). Stepwise regression of correlated factors found absence of peripheral neuropathy and greater self-reported physical activity, balance-confidence, and prosthesis use, as the strongest correlates, collectively explaining 50.1% of the variance in community participation post-LLA. Conclusions Findings identify key modifiable factors for consideration in future prospective research seeking to enhance community reintegration and participation among adults living with a unilateral transfemoral- or transtibial-level amputation. Copyright © 2023 Wolters Kluwer Health, Inc. All rights reserved.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου