Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2023

Gaps in Depression Symptom Management for Patients With Head and Neck Cancer

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Gaps in Depression Symptom Management for Patients With Head and Neck Cancer

We sought to understand practice patterns and identify care gaps within a large-scale depression screening program for patients with head and neck cancer. A high proportion of head and neck patients report depressive symptoms, though this triggers a referral in a small number of cases. These data highlight areas for improvement in depression screening care pathways.


Objective

To understand practice patterns and identify care gaps within a large-scale depression screening program for patients with head and neck cancer (HNC).

Study Design

Retrospective cohort study.

Methods

This was a population-based study of adults diagnosed with a HNC between January 2007 and October 2020. Each patient was observed from time of first symptom assessment until end of study date, or death. The exposure of interest was a positive depressive symptom screen on the Edmonton Symptom Assessment System (ESAS). Outcomes of interest included psychiatry/psychology assessment, social work referral, or palliative care assessment. Cause specific hazard models with a time-varying exposure were used to investigate the exposure-outcome relationships.

Results

Of 14,054 patients with HNC, 9016 (64.2%) reported depressive symptoms on at least one ESAS assessment. Within 60 days of first reporting depressive symptoms, 223 (2.7%) received a psychiatry assessment, 646 (7.9%) a social work referral, and 1131 (13.9%) a palliative care assessment. Rates of psychiatry/psychology assessment (HR 3.15 [95% CI 2.67–3.72]), social work referral (HR 1.83 [95% CI 1.64–2.02]), and palliative care assessment (HR 2.34 [95% CI 2.19–2.50]) were higher for those screening positive for depression. Certain patient populations were less likely to receive an assessment including the elderly, rural residents, and those without a prior psychiatric history.

Conclusion

A high proportion of head and neck patients report depressive symptoms, though this triggers a referral in a small number of cases. These data highlight areas for improvement in depression screening care pathways.

Level of Evidence

3 Laryngoscope, 2023

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου