Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Κυριακή 29 Αυγούστου 2021

Adenoidectomy for middle ear disease in cleft palate children: a systematic review

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Eur Arch Otorhinolaryngol. 2021 Aug 28. doi: 10.1007/s00405-021-07035-6. Online ahead of print.

ABSTRACT

PURPOSE: Cleft palate children have a higher incidence of otitis media with effusion, more frequent recurrent acute otitis media episodes, and worse conductive hearing losses than non-cleft children. Nevertheless, data on adenoidectomy for middle ear disease in this patient group are scarce, since many feared worsening of velopharyngeal insufficiency after the procedure. This review aims at collecting the available evidence on this subject, to frame possible further areas of research and interventions.

METHODS: A PRISMA-compliant systematic review was performed. Multiple databases were searched with criteria designed to include all studies focusing on the role of adenoidectomy in treating middle ear disease in cleft palate children. After duplicate removal, abstract and full-text selection, and quality assessment, we reviewed eligible articles for clinical indications and outcomes.

RESULTS: Among 321 unique citations, 3 studies published between 1964 and 1972 (2 case series and a retrospective cohort study) were deemed eligible, with 136 treated patients. The outcomes were positive in all three articles in terms of conductive hearing loss improvement, recurrent otitis media episodes reduction, and effusive otitis media resolution.

CONCLUSION: Despite promising results, research on adenoidectomy in treating middle ear disease in the cleft population has stopped in the mid-Seventies. No data are, therefore, available on the role of modern conservative adenoidectomy techniques (endoscopic and/or partial) in this context. Prospective studies are required to define the role of adenoidectomy in cleft children, most interestingly in specific subgroups such as patients requiring re-tympanostomy, given their known risk of otologic sequelae.

PMID:34453572 | DOI:10.1007/s00405-021-07035-6

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου