Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2022

Gastroesophageal resuscitative occlusion of the aorta prolongs survival in a lethal liver laceration model

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
imageBACKGROUND Noncompressible torso hemorrhage management remains a challenge especially in the prehospital setting. We evaluated a device designed to occlude the aorta from the stomach (gastroesophageal resuscitative occlusion of the aorta [GROA]) for its ability to stop hemorrhage and improve survival in a swine model of lethal liver laceration and compared its performance to resuscitative endovascular balloon occlusion of the aorta (REBOA) and controls. METHODS Swine (n = 24) were surgically instrumented and a 30% controlled arterial hemorrhage over 20 minutes was followed by liver laceration. Animals received either GROA, REBOA, or control (no treatment) for 60 minutes. Following intervention, devices were deactivated, and animals received whole blood and crystalloid resuscitation. Animals were monitored for an additional 4 hours. RESULTS The liver laceration resulted in the onset of class IV shock. Mean arterial blood pressure (MAP) (standard deviation) decreased from 84.5 mm Hg (11.69 mm Hg) to 27.1 mm Hg (5.65 mm Hg) at the start of the intervention. Seven of eight control animals died from injury prior to the end of the intervention period with a median survival (interquartile) time of 10.5 minutes (12 minutes). All GROA and REBOA animals survived the duration of the intervention period (60 minutes) with median survival times of 86 minutes (232 minutes) and 79 minutes (199 minutes) after resuscitation, respectively. The GROA and REBOA animals experienced a significant improvement in survival compared with controls (p = 0.01). Resuscitative endovascular balloon occlusion of the aorta resulted in higher MAP at the end of intervention 114.6 mm Hg (22.9 mm Hg) compared with GROA 88.2 mm Hg (18.72 mm Hg) (p = 0.024), as well as increased lactate compared with GROA 13.2 meq·L−1 (1.56 meq·L−1) versus 10.5 meq·L− 1 (1.89 meq·L−1) (p = 0.028). Histological examination of the gastric mucosa in surviving animals revealed mild ischemic injury from both GROA and REBOA. CONCLUSION The GROA and REBOA devices were both effective at temporarily stanching lethal noncompressible torso hemorrhage of the abdomen and prolonging survival.
View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου