Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2022

Impact of antimetabolite discontinuation following cytomegalovirus or BK polyoma virus infection in kidney transplant recipients

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Development of cytomegalovirus (CMV) and BK polyoma virus (BKV) infection following kidney transplantation have been associated with allograft dysfunction and allograft loss. Reduction in immunosuppression is a mainstay of management yet has been associated with increased risk of rejection. According to international consensus guidelines, one approach to management of these viral infections is to discontinue the antimetabolite. Little is known surrounding long-term outcomes in these patients, and it remains unclear if consideration should be given to resuming the antimetabolite as variable re-escalation strategies have been reported. The objective was to describe episodes of rejection and identify risk factors for rejection following antimetabolite withdrawal after CMV or BKV DNAemia in kidney transplant recipients.

Methods

This single-center, retrospective review evaluated adult kidney transplant recipients with a serum CMV or BKV DNA PCR ≥ 500 copies/mL who underwent antimetabolite discontinuation. The primary outcome assessed was the incidence of biopsy-proven acute rejection (BPAR).

Results

159 patients were included. Overall, 14 patients (8.8%) experienced BPAR at a median of 1.6 years after antimetabolite discontinuation. Compared to CMV, discontinuation after BKV DNAemia was associated with a higher incidence of BPAR. Characteristics observed more frequently in patients with BPAR included younger age, female sex, higher initial viral load, and development of de novo donor-specific antibody (DSA).

Conclusion

These findings suggest that antimetabolite discontinuation after CMV or BKV DNAemia in kidney transplant recipients is a reasonable and safe approach. Further prospective studies investigating optimal immunosuppression management following CMV or BKV DNAemia in kidney transplant recipients are warranted.

This article is protected by copyright. All rights reserved

View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου