Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022

Incidence and characteristics of pseudoprogression in IDH-mutant high-grade gliomas: a POLA network study

alexandrossfakianakis shared this article with you from Inoreader
Abstract
Background
Incidence and characteristics of pseudoprogression in isocitrate dehydrogenase-mutant high-grade gliomas (IDHmt HGG) remain to be specifically described.
Methods
We analyzed pseudoprogression characteristics and explored the possibility of pseudoprogression misdiagnosis in IDHmt HGG patients, treated with radiotherapy (with or without chemotherapy), included in the French POLA network. Pseudoprogression was analyzed in patients with MRI available for review (reference cohort, n=200). Pseudoprogression misdiagnosis was estimated in this cohort and in an independent cohort (control cohort, n=543) based on progression free survival before and after first progression.
Results
In the reference cohort, 38 patients (19%) presented a pseudoprogression after a median time of 10.5 months after radiotherapy. Pseudoprogression characteristics were similar across IDHmt HGG subtypes. In most patients, it consisted in the appearance of one or several infracentimetric, asymptomatic, contrast-enhanced lesions occurring within 2 years after radiotherapy. The only factor associated with pseudoprogression occurrence was adjuvant PCV chemotherapy. Among patients considered as having a first true progression, 7 out of 41 (17%) in the reference cohort and 35 out of 203 (17%) in the control cohort were retrospectively suspected to have a misdiagnosed pseudoprogression. Patients with a misdiagnosed pseudoprogression were characterized by a time to event and an outcome similar to that of patients with a pseudoprogression but presented with larger and more symptomatic lesions.
Conclusion
In patients with an IDHmt HGG, pseudoprogression occurs later than in IDH-wildtype glioblastomas and seems not only frequent but also frequently misdiagnosed. Within the first 2 years after radiotherapy, the possibility of a pseudoprogression should be carefully considered.
View on Web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου