Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

IJERPH, Vol. 15, Pages 618: Parents’ Experiences of Suicide-Bereavement: A Qualitative Study at 6 and 12 Months after Loss

IJERPH, Vol. 15, Pages 618: Parents' Experiences of Suicide-Bereavement: A Qualitative Study at 6 and 12 Months after Loss

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph15040618

Authors: Victoria Ross Kairi Kõlves Lisa Kunde Diego De Leo

The death of a child by suicide is a severe trauma, placing parents at greater risk of psychological morbidity and physical health problems compared to other causes of death. However, few studies have examined the aftermath and bereavement experience for parents following the death of a child to suicide, limiting the ability to guide effective postvention services through empirical research. The current study, which was part of a larger longitudinal investigation of suicide bereavement in Queensland, Australia, examined the individual experiences of both mothers and fathers bereaved by suicide over time, specifically at the six month and 12 month time points after their loss. Bereaved parents who had provided written consent to be contacted for research purposes were identified through the Queensland Suicide Register, and took part in individual, semi-structured interviews. Generic qualitative analysis identified three key themes: searching for answers and sense-making, coping strategies and support, and finding meaning and purpose. Some participants showed indications of meaning-making and post-traumatic growth at 12 months after the suicide. According to the dual process model of bereavement, it is likely that participants were still oscillating between sense-making and meaning making, indicating that adapting to bereavement is a dynamic and fluctuating process.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader https://ift.tt/2Gx9yzQ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου