Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

IJERPH, Vol. 15, Pages 627: Recurrent Renal Colic in a Patient with Munchausen Syndrome

IJERPH, Vol. 15, Pages 627: Recurrent Renal Colic in a Patient with Munchausen Syndrome

International Journal of Environmental Research and Public Health doi: 10.3390/ijerph15040627

Authors: Francesco Miconi Valentina Rapaccini Emanuela Savarese Gabriele Cabiati Augusto Pasini Giovanni Miconi Nicola Principi Susanna Esposito

Background: In most of the cases regarding children, factitious disorders (FDs) are intentionally produced by parents. Less attention is paid to FDs in which a child or adolescent intentionally induces or falsifies the disease to attain a patient's role. Case presentation: A 13-year-old immigrated and adopted boy previously underwent an operation for renal joint syndrome and was affected by recurrent episodes of renal colic. The boy was admitted reporting acute left flank pain with scars on the mucous face of his prepuce and had a recent previous hospitalization for the same reason. Laboratory tests and radiological findings did not reveal any morphological or functional alterations. Self-induced FD was suspected, and a psychiatric consultation was performed. After psychiatric consultation and remission of the symptoms with a placebo, a diagnosis of Munchausen syndrome was suspected. The patient's uncle was not initially convinced of the diagnosis. Some videos clearly showed that the boy was handling his prepuce to excrete stones, explaining the scars. A therapeutic plan with psychiatrist support was later accepted with a positive outcome. No further signs and symptoms of renal colic were reported. Conclusions: It is recommended that paediatricians include FD in the differential diagnosis of a persistent and unexplained medical condition. If suspicion arises, confirmation and long-term therapy by a group of qualified specialists, including psychiatrists, should be planned.



from Enviromental via alkiviadis.1961 on Inoreader https://ift.tt/2Igctu1

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου