Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Distal femoral reconstruction following failed total knee arthroplasty is accompanied with risk for complication and reduced joint function

Abstract

Background

Substantial bone loss following failed total knee arthroplasty (TKA) represents a major challenge in revision arthroplasty, that can require distal femoral reconstruction (DFR). In this study, we aimed to assess the clinical outcome and the complication frequencies of individuals who underwent DFR with modular megaprostheses. Additionally, we aimed to compare functional outcome measures after DFR in these sophisticated cases to an age-matched control group of total knee prostheses to quantify the potential loss of function.

Methods

A retrospective chart review of 30 consecutive patients after DFR from 1997 to 2017 with a mean age of 74.38 years (± 10.1) was performed. Complications were classified according to the Henderson classification. Knee Society Score (KSS) was calculated and range of motion (ROM) was assessed.

Results

Thirteen (43.3%) patients had at least one complication requiring revision surgery. Revision-free survival was 74.8% at one year, 62.5% at three and 40.9% at 10 years post-op. Soft-tissue failure complications were found in three (10.0%) patients, aseptic loosening in four (13.3%) patients, structural failure in one (3.3%) patient and infection in eight (26.6%) patients. Of those with infection, five (16.6%) experienced ongoing prosthetic joint infection and three (10.0%) developed new infection after distal femur reconstruction. Patients with DFR achieved 69.3% of KSS pain score, 23.1% KSS function score and 76.2% of ROM compared to patients with primary TKA.

Conclusions

DFR after failed TKA represents a treatment procedure with high risk for complication in this particular group. Despite the prospect of rapid postoperative mobilization, reduced functionality, range of motion and mobilization have to be considered when choosing this treatment option.



http://bit.ly/2GeYTte

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου