Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020

Basal cell carcinomas of the scalp after radiotherapy for tinea capitis in childhood: a genetic and epigenetic study with comparison with basal cell carcinomas evolving in chronically sun‐exposed areas

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Abstract

Background

Basal cell carcinoma (BCC) has been mostly associated with sun‐exposure, but ionizing radiation is also a known risk factor. It is not clear if the pathogenesis of BCC, namely at a genomic and epigenetic level, differs according to the underlying triggering factors.

Objective

The present study aims to compare genetic and epigenetic changes in BCCs related to ionizing radiation and chronic sun‐exposure.

Methods

Tumour samples from BCCs of the scalp in patients submitted to radiotherapy to treat tinea capitis in childhood and BCCs from sun‐exposed areas were analysed through array comparative genomic hybridization (array‐CGH) and methylation‐specific multiplex ligation‐dependent probe amplification (MS‐MLPA) to detect copy number alterations and methylation status of specific genes.

Results

Genomic characterization of tumour samples revealed several copy number gains and losses in all chromosomes, with the most frequent gains observed at 2p, 6p, 12p, 14q, 15q, 18q, Xp and Yp, and the most frequent losses observed at 3q, 14q, 16p, 17q, 22q, Xp, Yp and Yq. We developed a statistical model, encompassing gains in 3p and 16p and losses in 14q and 20p, with potential to discriminate BCC samples with sporadic aetiology from BCC samples that evolve after radiotherapy in childhood for the treatment of tinea capitis, which presented statistical significance (p = 0.003). Few methylated genes were detected through MS‐MLPA, most frequently RARB and CD44.

Conclusions

Our study represents a step forward in the understanding of the genetic mechanisms underlying the pathogenesis of BCC and suggests potential differences according to the underlying risk factors.

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου