Στην βιολογία, το περιβάλλον μπορεί να καθοριστεί σαν ενα σύνολο κλιματικών, βιοτικών, κοινωνικών και εδαφικών παραγόντων που δρουν σε έναν οργανισμό και καθορίζουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του. Έτσι, περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον μεταβολισμό ή τη συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμών ή ειδών, όπως το φως, ο αέρας, το νερό, το έδαφος και άλλοι παράγοντες. Δείτε επίσης το άρθρο για το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική επιλογή.
Στην αρχιτεκτονική, την εργονομία και την ασφάλεια στην εργασία, περιβάλλον είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός δωματίου ή κτιρίου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την αποδοτικότητα, περιλαμβανομένων των διαστάσεων και της διαρρύθμισης των χώρων διαβίωσης και της επίπλωσης, του φωτισμού, του αερισμού, της θερμοκρασίας, του θορύβου κλπ. Επίσης μπορεί να αναφέρεται στο σύνολο των δομικών κατασκευών. Δείτε επίσης το άρθρο για το δομημένο περιβάλλον.
Στην ψυχολογία, περιβαλλοντισμός είναι η θεωρία ότι το περιβάλλον (με τη γενική και κοινωνική έννοια) παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα καθορίζοντας την ανάπτυξη ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, το περιβάλλον είναι ένας σημαντικός παράγοντας πολλών ψυχολογικών θεωριών.
Στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.

Τρίτη 3 Αυγούστου 2021

Above and Beyond: Periorbital Suspension for Endoscopic Access to Difficult Frontal Sinus Pathology

xlomafota13 shared this article with you from Inoreader

Objectives/Hypothesis

The periorbital suspension (PS) is an advanced adjunctive technique performed during endoscopic approaches to frontal sinus pathology that would be too far lateral or superior to address using traditional endoscopic transnasal approaches. The objectives of this study are to characterize the utility of this technique for frontal sinus pathology, determine anatomic limitations, and assess clinical outcomes following surgical treatment.

Study Design

Prospective case series.

Methods

Patient data including demographics, etiology, technique, complications, and clinical follow-up were collected. Preoperative computed tomography scans were reviewed for maximum lateral and superior extent of pathology, supraorbital recess height, anterio-posterior (AP) diameter of the frontal sinus, interorbital distance, and orbital—first olfactory neuron distance.

Results

The PS approach was used in 30 surgeries (29 patients) for cerebrospinal fluid leaks (n = 5), benign tumors (n = 17), malignant tumors (n = 5), allergic fungal sinusitis (n = 2), and mucocele (n = 1) between 2018 and 2020. Approaches included 15 Draf IIB and 15 Draf III frontal sinusotomies. All pathology was surgically accessible using the PS approach and there were no intraoperative or postoperative complications. Postoperative follow-up was 11.7 ± 7.6 months. Mean recorded measurements (in mm) were as follows: maximum lateral extent −15.0 ± 7.7, superior extent 21.2 ± 7.7 in surgical plane and 20.9 ± 9.8 in the vertical plane, supraorbital recess height −2.6 ± 1.9, AP frontal sinus diameter −13.2 ± 4.7, interorbital distance −29.8 ± 5.4, and orbital-olfactory neuron distance −14.8 ± 2.9.

Conclusions

The PS technique can be safely and successfully utilized to provide endoscopic endonasal access to lateral and superior frontal sinus pathology.

Level of Evidence

4 Laryngoscope, 2021

View on the web

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου